Night of the World του Γιώργου Μαραζιώτη στο Βeton7 Gallery

Διάρκεια έκθεσης: 28 Νοεμβρίου – 28 Δεκεμβρίου 2013
Εγκαίνια: Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013, 20.00
Ώρες λειτουργίας: καθημερινές 14.00-20.30 | Σάββατο 14.00-18.00
Επιμέλεια: Σωτήρης Μπαχτσετζής


Το Beton7 Gallery παρουσιάζει τη νέα ατομική έκθεση του Γιώργου Μαραζιώτη, Night Of the World σε επιμέλεια του Σωτήρη Μπαχτσετζή.

Ο άνθρωπος είναι αυτή η νύχτα, αυτό το άδειο τίποτα, που περικλείει τα πάντα στην απλότητά του - ένας πλούτος απείρως πολλών παραστάσεων, εικόνων από τις οποίες καµία δεν τυχαίνει να του συµβαίνει- ή που δεν είναι πια παρούσες. Αυτή η νύχτα, το εσώτερον της φύσης που υπάρχει ενθαδικά – το καθαρό ταυτό – σε φαντασµαγορικές παραστάσεις, είναι η νύχτα που είναι τριγύρω του, εδώ µια αιµατηρή κεφαλή ξεπροβάλει ξαφνικά - εκεί µια άλλη λευκή µορφή, και έτσι επίσης εξαφανίζεται. Μπορεί να αντικρίσει κανείς αυτή τη νύχτα όταν κοιτά τον άνθρωπο κατάµατα – µέσα σε µια νύχτα που γίνεται τροµερή – άρει τη νύχτα του κόσµου ενθαδικά σε µια αντίφαση. Σε αυτή τη νύχτα το ον, έχει επιστρέψει.

Ο Γιώργος Μαραζιώτης εμπνεόμενος από την αναφορά του Γερμανού φιλοσόφου  G.W.F. Hegel στη Νύχτα του Κόσμου (από το χειρόγραφο Realphilosophie, 1805-1806) για τη νέα του έκθεση, παρουσιάζει μια σειρά από εγκαταστάσεις αποτελούμενες από φυσικά ή τεχνητά υλικά (αλεσμένος άνθρακας, μάρμαρο, neon, gesso κ.α.) και μια σερά από μεταξοτυπίες που ο καλλιτέχνης δημιούργησε κατά την τετράμηνη παραμονή του στη Νεα Υόρκη.
Ο Μαραζιώτης εκμεταλλεύεται όλο τον εκθεσιακό χώρο και “σχεδιάζει” μια πορεία για τον θεατή που μέσω της ευθραυστότητας των υλικών και των υφών των έργων του, των “ευγενικά” αιχμηρών δισδιάστατων σχημάτων του (που αποκτούν μια τρίτη διάσταση ανάλογα με το σημείο θέασης) και τη σχέση του φωτός και της απουσίας του, προσπαθεί να ερμηνεύσει τη Νύχτα, την κενότητα της ανθρώπινης υπόστασης και τελικά, πλευρές του ανθρώπινου ασυνειδήτου στα οποία αναφέρεται ο Hegel.
Μέσω της σύνθεσης των έργων, επιτυγχάνεται μια απόδοση “ιερότητας” στον χώρο ενώ αφήνοντας κενά σημεία, χρησιμοποιώντας το λευκό και μαύρο χρώμα σαν “κατάσταση” και εξερευνώντας τη σημειολογία των υλικών (κάτι το οποίο αποτελεί πρωταρχικό στοιχείο της ζωγραφικής του δουλειάς), η εγκατάσταση που προτείνει ο καλλιτέχνης αποτελεί μια σπουδή πάνω στην έννοια του χρόνου, τα όρια της αισθαντικότητας και στο πως μια θεώρηση της ανθρώπινης υπόστασης μπορεί να διαιωνίζεται στο σήμερα.