Το Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού ΒΕΤΟΝ7 ανακοινώνει το πρόγραμμα του "ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ ΙV 2014-2015"

Έναρξη: Δεκέμβριος 2014
Διάρκεια: Δεκέμβριος 2014-Ιούνιος 2015

Με την υποστήριξη 

What's on @ Beton 7

Θεατρική Παράσταση | Το ξενύχτι
Θεατρική Παράσταση | Beat Generation
Θεατρικές Συνθέσεις IV | Πολύ αργά,Φαίδρα
Έκθεση | +-
Όπερα | Τρεις όπερες τσέπης
Μουσική Παράσταση | Lifeline/Hymn to Gaia
Συναυλία | Η Ιστορία του Στρατιώτη
Προβολές | Swiss Documentaries
Προβολές | Ομάδα Χίμαιρες 
Εκδήλωση | Festival of iDEAS

Το Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού Βeton7 διοργανώνει το φεστιβάλ με τίτλο “Θεατρικές Συνθέσεις” με βάση ένα θεατρολογικό άξονα κάθε χρόνο, δίνοντας την δυνατότητα σε θεατρικές ομάδες και μεμονωμένους καλλιτέχνες οι οποίοι υπέβαλλαν πρόταση και επιλέχθηκαν, να παρουσιάσουν την δουλειά τους με βάση μια συγκεκριμένη θεματική του Beton7.

Ο τέταρτος χρόνος των "Θεατρικών Συνθέσεων"(2014-2015) του Beton7 είναι αφιερωμένος στους δυο Γάλλους δραματουργούς του 17ου αιώνα τον Ρακίνα (1639-1699) και στον Μολιέρο (1622-1673). Στόχος είναι να αναδειχθεί με σύγχρονο τρόπο η σκηνική προσέγγιση, ο ποιητικός λόγος και η βαθιά υπαρξιακή αγωνία που υπάρχει στα κείμενα των Ρακίνα – Μολιέρου, αντίδοτο στον άνυδρο πνευματικά σημερινό κόσμο.

Ο Ρακίνας βαθιά προσηλωμένος στη δύναμη του θεού και ο Μολιέρος με τη σαρκαστική αντικομφορμιστική γραφή του υπομένοντας τις επιθέσεις των θεοσεβών, συνιστούν τους δυο μεγάλους πυλώνες του κλασικισμού που δίνουν τη δυνατότητα για κατάδυση στα Υλικά της τέχνης του ηθοποιού, αλλά παράλληλα υπηρετούν το δόγμα ότι ‘’Η τέχνη πρέπει να τέρπει’’. Ο Ρακίνας εμπνεύστηκε από την αρχαία ελληνική τραγωδία (Σοφοκλής –Ευριπίδης) και την λατινική δραματολογία (Σενέκας- Οβίδιος – Βιργίλιος) σε μια ατμόσφαιρα μυστικιστικού πεσιμισμού εμποτισμένη από τη φιλοσοφία του Πασκάλ.
Ο Μολιέρος μέγας σαρκαστής και ανατόμος της ανθρώπινης συμπεριφοράς, ασκώντας ανελέητη κριτική στα ήθη της εποχής του οδηγεί την κωμωδία σε ύφος και περιεχόμενο ισάξια με την τραγωδία.

Οι παραστάσεις αναλυτικά

"Πολύ αργά, Φαίδρα" | 3, 4, 10, 11, 17, 18, 25 Δεκεμβρίου 2014 & 1 Ιανουαρίου 2015

Τι δηλητήριο σκοτεινό έχει σκορπίσει ο έρωτας... Δυο γυναίκες στη σκηνή, με την ανάμνηση του Ιππόλυτου και την απειλή του Θησέα. Η Φαίδρα, θύτης και θύμα. Η Οινώνη, σύντροφος και συνομιλητής. Υλικά αυτοκτονίας. Ξίφος, δηλητήρια. Ποιες είναι αυτές οι δυο γυναίκες που ο λαβύρινθος του πάθους θα τις καταπιεί;

Στην παράσταση που δημιουργούν η Μαριτίνα Πάσσαρη και η Εύρη Σωφρονιάδου, η Φαίδρα του Ρακίνα διασταυρώνεται και με άλλες εκδοχές του μύθου, στον Οβίδιο, τον Ευριπίδη, τον Σενέκα ή τη Σάρα Κέην. Καθώς η ποίηση του λόγου συγκρούεται με τις συμπεριφορές του πάθους, η σιωπή της λογικής διαρρηγνύεται και η ομολογία του έρωτα θα οδηγήσει στο θάνατο.

Δραματουργία, Σκηνοθεσία, Ερμηνεία: Μαριτίνα Πάσσαρη, Εύρη Σωφρονιάδου
Κοστούμια, Χώρος, Φωτισμοί: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη Ήχοι, Μουσική Επιμέλεια: Κώστας Σουρβάνος
Βοηθός σκηνοθέτη: Αναστασία Τζέλλου

"ΒΕΡΕΝΙΚΗ" | 7, 8, 14, 15, 21, 22, 28, 29 Ιανουαρίου 2015

Ο Jean Racine (1639-1699), ένας από τους μεγαλύτερους γάλλους δραματουργούς, ισορροπώντας επικίνδυνα ανάμεσα στις αυλικές σκευωρίες και τον ακαδημαϊκό συντηρητισμό του 17ου αιώνα, υποβάλλει πίσω από την περίτεχνη έκφρασή του σκοτεινά και άρρωστα πάθη, προαναγγέλλοντας με τρόπο μοναδικό τα εσωτερικά αδιέξοδα της σύγχρονης δραματουργίας.

Η Βερενίκη, ο Τίτος και ο Αντίοχος είναι πρόσωπα υπαρκτά. Ο έρωτας του Ρωμαίου αυτοκράτορα Τίτου και της Ιουδαίας βασίλισσας Βερενίκης (70-80 μ.Χ.) αναφέρεται σε ιστορικά κείμενα. Ο Racine, όμως, χειρίστηκε τα περιστατικά με μεγάλη ελευθερία και έγραψε ένα μοναδικό έργο στην παγκόσμια λογοτεχνία που παρουσιάζει στη σκηνή τρία τραγικά πρόσωπα.

Πολύ κοντά στη χρονική στιγμή που στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία η ανθρώπινη φύση αρχίζει να παρουσιάζεται  όπως ακριβώς πρέπει να είναι- ελεύθερη, στο μεταίχμιο αυτό μια ισχυρής κοινωνικής αλλαγής, συνθέτει ο Ρακίνας τη Βερενίκη του, φτιαγμένη απ’ αυτά τα υλικά των πραγματικών ανθρώπων, όπως σε μια καθημερινή απλή ανυπεράσπιστη ερωτική ιστορία. Ήρωες που φαινομενικά κινούνται από μια κοσμική επιταγή, στην ουσία έχουν τη δυνατότητα να πράξουν χωρίς το δίκανο ενός από μηχανής θεού. Είναι ικανοί λοιπόν να αποφασίσουν για τις ζωές τους; Μήπως η ύπαρξη ενός «κηδεμόνα» είναι μέχρι σήμερα το καλύτερο άλλοθι για την αδράνειά μας;

Παίζουν (αλφαβητικά): Δημήτρης Παπαδάτος, Γιάννης Παπαδόπουλος, Δάφνη Σκρουμπέλου
Μετάφραση: Στρατής Πασχάλης
Σκηνοθεσία: Μαρία Ξανθοπουλίδου
Σκηνικά- Κοστούμια: Κατερίνα Ζουράρη
Κίνηση: Μαριέλα Νέστορα
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Θεατρολόγος: Καλλιόπη Ταράση
Βοηθός Σκηνοθέτη: Χαρίτα Αρβανίτη 
Βοηθός Παραγωγής: Ζωή Μυλωνά
Φωτογράφιση- Βίντεο Παράστασης: Θάνος Ψυχογυιός

Μια απλή ανυπεράσπιστη ερωτική ιστορία. Αν και είμαστε ελεύθεροι πόσο ικανοί και αποφασισμένοι είμαστε να πάρουμε στα χέρια μας τις ζωές μας; Το έργο, η παράσταση, οι συντελεστές και το κοινό πρέπει κάποτε να αποφασίσουν.

"Σχολείο γυναικών" | 4, 5, 11, 12, 18, 19, 25, 26 Μαΐου 2015
Μια περιπλάνηση στην εκπαίδευση των κοριτσιών μέσα από τον Μολιέρο, Ζαν-Ζακ Ρουσσώ αλλά και τον Μαρκήσιο Ντε Σαντ.

Σκηνοθεσία-δραματουργική επεξεργασία: Πέρης Μιχαηλίδης
Παίζουν: Λίνα Καλπαζίδου, Πέρης Μιχαηλίδης

"BRITTANICUS" | 1, 2, 8, 15, 16, 22, 23, 29 Απριλίου 2015 Διασκευή-Σκηνοθεσία: Αναστασία Κουμίδου

Ο αυτοκράτορας Νέρωνας βρίσκεται σε μία πυρετώδη ψυχολογική κατάσταση. Προκαλεί αλλεπάλληλα πολιτικά και προσωπικά σκάνδαλα. ‘Οταν, όμως, προσπαθεί να αποπλανήσει την κοπέλα του ετεροθαλή αδερφού του Brittanicus, η Αγριππίνα, μητέρα του Νέρωνα, βάζει απαρέγκλιτα εμπόδια και έτσι προκύπτει ένα χάος από συγκρούσεις εξουσίας και δολοπλοκιών. Ενώ όλα παρακολουθούνται και σχολιάζονται από τον κίτρινο τύπο της εποχής.

Η σκηνοθέτις Αναατασία Κουμίδου, μετά το έργο CAPO D” ISTRIA, σκηνοθετεί στην σκηνή του Beton7, το δεύτερο της πολιτικό θρίλερ, Brittanicus. Ένα έργο με οπερατικά πάθη, σε μια αριστοτεχνική μετάφραση του Ανδρέα Στάικου, πρωτότυπη μουσική της Αντριάννας Μίνου, σκηνικό χώρο- installation του Ανδρέα Σκούρτη και φωτισμούς της Κατερίνας Μαραγκουδάκη. Στο ρόλο της Αγριππίνας, η Έβρη Σωφρονιάδου και της Τζούνια, η Ερατώ Πίσση. Συμμετέχει ο αρχαιολόγος Κώστας Πασχαλίδης.

"Νο, no, no" | 4, 5, 11, 12, 18, 19, 25, 26 Μαΐου 2015

Ξεκινώντας από γράμματα του Μολιέρου και του Ρακίνα προς τους εκάστοτε προστάτες τους και περνώντας εν συνεχεία σε πέντε έργα (Μισάνθρωπος, Δον Ζουάν, Σχολείο Γυναικών, Βερενίκη και Φαίδρα) μια ηθοποιός (Μαρία Αποστολακέα) και μια κουκλοπαίχτρια (Αννέτα Στεφανοπούλου), υπό τους ήχους πρωτότυπης μουσικής εξερευνούν την έννοια της ελευθερίας και τα όριά της.

Σύλληψη-Σκηνοθεσία: Μαρία Αποστολακέα- Αννέτα Στεφανοπούλου
Μουσική: Les Raisins de la Colère
Παίζουν: Μαρία Αποστολακέα- Αννέτα Στεφανοπούλου

Δον Ζουαν, περί ηθικής| 6, 7, 13, 14, 20, 21, 27, 28 Μαΐου 2015 

Ο Δον Ζουαν, καθηλωμένος στα προβλήματα της σχέσης του με τον πατέρα του και με τον βαθύ ανείπωτο φόβο της απόρριψης, ζει ενστικτωδώς κι ανιχνεύει ασυνείδητα τα όρια της προσωπικότητάς του. Πρόκειται για μια ζωή ταραγμένη κι άστατη που καλύπτει τις συναισθηματικές ανάγκες και τη σοφία της συνειδητότητας. Όλα αυτά συμβαίνουν μέσα σ’ ένα «βρώμικο» περιβάλλον, με στοιχεία ξεχασμένα κι αμετακίνητα από την παιδική ηλικία και ένα σύνολο ανθρώπων που μοιάζουν μ’ ένα εφιαλτικό τσίρκο μέσα στο οποίο, ο ήρωάς μας, προσπαθεί ν’ αναπνεύσει.

Για τη σύνθεση του κειμένου της παράστασης, χρησιμοποιήθηκαν αποσπάσματα από τα Απομνημονεύματα του Καζανόβα και το έργο του Μονομαχία , από τον Δον Ζουάν του Μολιέρου σε μετάφραση Δ. Δημητριάδη και από τον Μεγάλο Ανατολικό του Α. Εμπειρίκου.

Διασκευή: Μαρία Τσιμά
Σκηνοθεσία: Ζωή Ξανθοπούλου
Σκηνικά-κοστούμια: Δανάη Ελευσινιώτη 
Παίζουν: Βασίλης Γιαννιώσης, Αριάδνη Μιχαηλάρη, Μάρω Ρίζου, Αποστολής Ψαρρός

(Βασισμένο σε ιδέα της Ανατολής Αθανασιάδου)

"O Μισάνθρωπος" | 6, 7, 13, 14, 20, 21, 27, 28 Μαΐου 2015

"Κι είναι φορές που μου΄ρχεται να φύγω σ΄ άλλους τόπους. Σε μια ερημιά ολομόναχος μακριά απ΄τους ανθρώπους". 

Ο Μισάνθρωπος δεν μπορεί να δεχθεί τον κόσμο έτσι όπως είναι. Η στάση των ανθρώπων τον μελαγχολεί βαθιά και τον οργίζει. Η ειλικρίνεια του τον οδηγεί σε σύγκρουση μαζί τους. Φλερτάρει με το απόλυτο και εγκαταλείπει την κοινωνία για να περιπλανηθεί σε μια no man’s land. Τι οδηγεί έναν άνθρωπο μακριά από τους ανθρώπους; Το μίσος για τον άνθρωπο ή η απόλυτη αγάπη για αυτό που θα μπορούσε να είναι ο άνθρωπος;

Οκτώ ηθοποιοί εξαντλούν τα όρια της αγάπης και του μίσους σε μια περιπλάνηση-παρτιτούρα που ακροβατεί ανάμεσα στην κωμωδία και την τραγωδία. 

Μετάφραση: Παναγιώτης Κλίνης

Δραματουργική επεξεργασία: Ειρήνη Αναγνωστοπούλου, Παναγιώτης Κλίνης
Σκηνοθεσία: Παναγιώτης Κλίνης
Βοηθός σκηνοθέτης: Μαρία Χανδρά
Κίνηση: Πέπη Ζαχαροπούλου
Κοστούμια: Έλενα Κύρου
Μουσική επιμέλεια: Φωτεινή Γαλάνη
Φωτισμοί : Απόστολος Στράντζαλης
Φωτογραφίες + Βίντεο: VDouros
Γραφιστικά: Ισαβέλλα Μαυρή
Ηθοποιοί: Ειρήνη Αναγνωστοπούλου, Σοφία Αθανασοπούλου, Δάφνη Καφετζή, Παναγιώτης Κλίνης, Μιχάλης Κοιλάκος, Νίκος Κρίκας, Σαμψών Φύτρος, Μιχάλης Χατζηνικολιδάκης

"Jean RACINE: PheBeAn, Μόνο μου σφάλμα... η αμέτρητη αγάπη" | 1, 2, 8, 9, 15, 16, 22, 23 Ιουνίου 2015, ώρα: 20.00

Υβριδική  ηλεκτρονική όπερα  για  τενόρο, βαρύτονο, δύο εκτελεστές, ηθοποιό, video εγκατάσταση, μαγνητοταινία και έναν φορητό υπολογιστή, μια σύνθεση στίχων από τις τραγωδίες του Ρακίνα Ανδρομάχη, Φαίδρα , Βερενίκη.

Μεγαλειώδης θλίψη, που είναι η ηδονή της τραγωδίας. 
Τραγωδία σε τέσσερις τοίχους. 

Τα σκοτεινά και άρρωστα πάθη, τα εσωτερικά αδιέξοδα των ανθρώπων που πορεύονται ολοταχώς προς τη συντριβή τους, δίχως οι θεοί να είναι φταίχτες ή προστάτες. 

Andromaque -Phèdre -Bérénice.
An Phe Be. Am Phi Bios. Αμ φί βιος. Ο έχων διπλή ζωή, ο έχων δύο ειδών ζωή.

Τρεις γυναίκες, τρεις βασίλισσες, που αποκτούν μια δεύτερη υπόσταση, γίνονται αρσενικές, για να κατορθώσουν να υλοποιήσουν το δίκιο ή το πάθος τους. Η υπερβολική αρετή είναι και αυτή έγκλημα.

-Όλα μ'αφήνουν μόνη. (An)

-Σχεδόν σκοτάδι -τα πάθη μου τολμήσανε να βγούν και ν’ απλωθούνε. (Phe)

-Δεν ήξερες τους νόμους, όταν πρώτη φορά σου είπα σε λατρεύω; (Be) 

Ο έρωτας στον Ρακίνα ένας δρόμος μοναχικός, ζήτημα που αφορά μόνο τον ερωτευμένο και όχι το αντικείμενο του έρωτα, μια μορφή επιβολής εξουσίας, έρωτας απόλυτος ανοριακός και γι'αυτό το λόγο άρρωστημένος και ανήθικος, καταστροφική δύναμη μέσα στον Οίκο, στην Πόλη, στο Κράτος. 

Ένας ελικοειδής σχηματισμός που ατσαλώνεται μέσα από την ανεκπλήρωτη επιθυμία και την απαγόρευση, μαιανδρικό πάθος. Και δεν οδηγεί πουθενά.

Λόγος, μουσική και εικόνα συνυπάρχουν και μιλούν για τον μονομερή έρωτα, το δίπολο νόμος-επιθυμία. Ενοχές, φόβοι, υπερβάσεις, προσωπικά διλήμματα, κοινωνικές επιταγές. Ταχύτητα ήχου-πυκνότητα στίχου, εκφραστική λιτότητα-κομψά σπαράγματα πεζών ήχων, εμμονικό μοτίβο-γεωμετρική πλοκή, ευθύτητα στην έκφραση των αισθημάτων-σκληρές διαφωνίες και κραυγαλέες παύσεις, ηχητική τραχύτητα-ποιητική ευλυγισία.

Ηθοποιός, αφηγήτρια: Μάνια Παπαδημητρίου 
Μουσική σύνθεση, σχεδιασμός ήχου: Άννα Μουζάκη
Σκηνοθεσία, συρραφή κειμένου: Ελένη Πολιτοπούλου
Φωτισμοί: Azaad Χαραλάμπους
Τενόρος: Γιάννης Φίλιας
Βαρύτονος: Νίκος Ζιάζιαρης
Εκτελεστής–μουσικός: Παυλίνα Κατσή 
Εκτελεστής-βουβό πρόσωπο: Γιώργος Λιάκος
Video εγκατάσταση: Σπύρος Πανταζής
Κινησιολογία εκτελεστών: Φρύνη Βρεττού 
Αφήγηση γαλλικού κειμένου:Gilles Touchais 

"Φαίδρα" | Ομάδα: Les Vagues | 3, 4, 10, 11, 17, 18, 24, 25 Ιουνίου 2015

Στη σκηνή, μόνες η Φαίδρα και η Οινώνη, η έμπιστη, δεμένες μέχρι την αιωνιότητα, ξαναζούν στο διηνεκές την τραγωδία τους, μόνες, αλληλέγγυες… Μία πιο σύντομη Φαίδρα, με δύο γυναίκες που μπορεί να είναι ήδη νεκρές και έρχονται να ξαναζήσουν

ή να θυμηθούν την ιστορία αυτού του άδοξου έρωτα. Δύο γυναίκες που πεθαίνουν από τη δίψα, που τα χείλη τους καίνε από την απουσία ερωτικών φιλιών. Μία Φαίδρα, που ξεπηδάει μέσα από τους νεκρούς, για να πει τον έρωτά της για τον Ιππόλυτο. Παντού και πάντα ο έρωτας και ο θάνατος.

Η παράσταση θα είναι δίγλωσση: ελληνικά και γαλλικά.

Ομάδα Les Vagues: Άννα Αναστασιάδου, Χρυσούλα Ζαχαριάδη, Ευαγγελία Καμπερίδου, Όλγα Κωνσταντοπούλου, Βιβή Σμέτη.
Σκηνοθεσία: Esther André Gonzalez.